Vertwijfeld voel ik om me heen. Pikkedonker is het en voorzichtig schuifel ik vooruit, m’n stok van links naar rechts glijdend. Met een vriendin ben ik in Muzieum in Nijmegen. Daar kun je eens ervaren hoe het is om blind te zijn. Onder begeleiding van iemand die dat ook daadwerkelijk is. Nou, ik vind het best wel griezelig om eerlijk te zijn. Stoot ik m’n hoofd niet? Struikel ik niet over een drempel? Loop ik niet een vijver in? Wat is dat, wat m’n handen voelen? Bewondering heb ik voor de mannen die ons erdoor heen praten. Vol verhalen zitten ze en ik luister geboeid. Want het boeit me enorm, hoe andere mensen de wereld beleven.
Na afloop drinken m’n vriendin en ik een kop thee op een zonnig terras. We vragen ons af, of we de weg naar dit terras gevonden zouden hebben, als we onze ogen niet als zintuig konden inzetten. Dan wordt een simpel iets als ‘kopje thee op een terras’ echt een ander avontuur.
Ik realiseer me ineens hoe enorm veel geluk ik heb, dat m’n ogen het goed doen (soms met een beetje hulp van een leesbril). Dankbaarheid voel ik. En nederigheid. En bewondering. Voor die mensen die te dealen hebben met een visuele handicap. En die desondanks alles uit het leven halen en hun dromen najagen. Dat is pas echt Levenskracht!

Ik zit achter m’n laptop en lees de vraag die Bas van Pelt me stelt: kun je een stukje schrijven over je eigen ervaring met HSP? De eerste gedachte die door m’n hoofd schiet is: ik ben toch helemaal niet zo gevoelig? Maar als ik even nadenk klopt dat antwoord niet. Ik ben hartstikke HSP. Fantastisch! Vroeger heb ik dat niet altijd zo ervaren. Voor ‘dingen aanvoelen’ was bij ons thuis niet zo heel veel ruimte, nou ja, misschien was die er wel, maar het kreeg gewoon niet zoveel aandacht. En daarmee verleerde ik het. Sterker nog, ik verloor de gevoeligheid voor mezelf. Keihard werd ik voor mezelf en m’n lijf. Dat diende maar gewoon te doen wat ik wilde en dat moest zich niet zo aanstellen. En zo kwam ik met allerlei pijnklachten uiteindelijk in de WAO. Het lukte me de pijnklachten onder controle te krijgen en zo kon ik weer aan het werk. Maar toen onze kinderen nog op de lagere school zaten en ik hielp bij het overblijven, had ik vaak de rest van de middag nodig om bij te komen.
De grote ommekeer kwam toen ik begon aan een massage opleiding. Voelen, olie op huid, wat was dat fantastisch! Alsof ik in een warm bad stapte. En zo leerde ik het opnieuw. En omdat ik het nu zo fantastisch vind word ik er iedere dag weer een beetje beter in. Pijnklachten heb ik niet meer. Doordat ik opnieuw leerde welke energie van mij is en welke van een ander. Met name tijdens de opleiding (tot tuina massage-therapeut en acupunctuur) kon ik soms van het ene op het andere moment volledig leeg gezogen worden doordat er iets gebeurde met de energie van een ander. Nu is m’n gevoeligheid juist een geweldige tool die ik actief inzet tijdens m’n behandelingen van klanten. Het vergroot enorm de effectiviteit die m’n behandelingen hebben. En daarmee ook het resultaat en mijn gevoel van tevredenheid en dankbaarheid. HSP? Fantastisch! Doe er je voordeel mee!

Verbaasd kijk ik naar m’n arm. Hoe kan dat nou? Het is vrijdagmiddag en al de hele dag zijn Bas van Pelt, Geertje Tameling en ik met elkaar aan het sparren, van elkaar aan het leren. Altijd zijn deze Aser-methode-intervisie-dagen fijn. Nu laat Bas me iets ervaren, dat ik met m’n hoofd wel weet, maar nu met m’n lijf ook voel. We staan tegenover elkaar en Bas vraagt me met mijn rechteronderarm zijn hand weg te duwen. Nou, dat is niet zo’n moeilijke opdracht, dus ik duw. Best hard, dacht ik. Dan vraagt hij me eerst te focussen op iets waar ik heel blij van wordt. Ook dat is niet zo’n lastige opdracht, toch? Weer vraagt hij me tegen zijn hand te duwen en jawel, mijn kracht is groter dan zojuist. Tja, dat lijkt ook wel logisch. Maar dan vraagt hij me te focussen op alles wat er aan emoties speelt bij me. Dus de verdrietige momenten van afgelopen tijd, frustratie, boosheid, angst, naast blijheid en tevredenheid. Ik sluit m’n ogen en laat de afgelopen periode passeren. Iets lastiger dan alleen maar blijheid naar boven halen, maar het lukt wel. En weer vraagt hij te duwen. Veel en veel harder duw ik dit keer en daar sta ik zelf verbaasd van.

Ik vind het bijzonder om te ervaren, dat wat ik met m’n hoofd weet: dat je veel meer in je kracht staat, als je okay bent met alles wat er in je omgaat. Figuurlijk, maar dus ook letterlijk: je hebt veel meer kracht. Bizar, hoeveel harder je een hand dan weg kunt duwen. Dank Bas, voor deze waardevolle les!

Wat heb ik toch een fijn werk! Iedere dag fiets ik met plezier naar m’n werk en ga ik blij en tevreden weer terug naar huis. En dan zijn er toch nog dagen die extra bijzonder zijn. Twee fijne klanten van me organiseerden afgelopen weekend een yogaweekend. En of ik het leuk vond om een aantal deelnemers een massage te geven? Uiteraard, daar had ik wel oren naar!
En zo stond ik zaterdagmiddag in een zonovergoten tipitent, met de blote voeten in het gras, het fijnste vak te beoefenen dat ik ken. Met als resultaat een aantal heel blije mensen, met losgeknede ruggen, schouders en benen. En daar werd ik dan weer heel blij van!

Heerlijk vind ik het als ik iets van klanten mag leren. Vorige week had ik een dame in de praktijk, die zichzelf niet zo elegant of slank vond. Maar daar was ze helemaal okay mee. Sommige mensen, zo zei ze, zijn zoals een pink, rank en fijntjes. Andere mensen zijn meer zoals…. En toen stak ze haar duim op. Heerlijk om er zo naar te kijken en wat mij betreft ook helemaal waar!

Vorige week weer een heerlijke intervisie/bijscholingsdag gehad met Bas van Pelt en Geertje Tameling, het Aser-team. Het is altijd fijn om dingen bij te leren en te verdiepen en daarnaast werden we op een fantastische lunch in het zonnetje getrakteerd door Geertje. Ik kijk nu alweer uit naar onze volgende bijeenkomst!