Sommige mensen gaan door het leven met handschoenen aan. Onzichtbare handschoenen, als beschermingsmechanisme. Ergens in je leven was het nodig om bokshandschoenen te dragen, zodat je je kon verdedigen. Of ovenhandschoenen, zodat je je niet brandde. Of winterhandschoenen, om jezelf te beschermen tegen ijzige kou. Heel erg nodige handschoenen, omdat jouw wereld toen niet veilig was en je bescherming nodig had.

Misschien is die bescherming nu nog steeds heel hard nodig. Maar vaak is die in je huidige situatie niet altijd meer nodig. Wellicht ben je je niet meer zo bewust dat je die handschoenen aan hebt. Dan zitten ze in de weg. Want met die handschoenen kun je jezelf nog steeds prima verdedigen of beschermen. En iemand een knuffel geven gaat ook nog wel. Maar hand in hand lopen? Iemand zachtjes door de haren strijken? Een traan wegvegen? Dat mist dan de zachtaardigheid en het werkelijke contact die dat nodig heeft. En dat is jammer voor die ander. Maar ook zo’n gemis voor jezelf. Want echt contact, op een subtiel niveau is bijna niet mogelijk. Omdat er zoveel oude pijn in de weg zit.

En hoe zit het richting jezelf? Heb je die handschoenen dan ook aan? Keihard uithalen naar jezelf met die bokshandschoenen, dat je een sufferd bent en nergens goed voor of dat niks je ooit zal lukken? Of jezelf nieuwe ervaringen onthouden, om maar niet gekwetst te worden? Leef je het leven volledig? Sta je in je kracht?

Handschoenen kunnen aan en uit. Hoe fijn zou het zijn, om ze alleen in de situaties dat het echt nodig is ze aan te hebben en ze uit te kunnen trekken als je dat wilt en het veilig kan.
Herken je jezelf hierin? En zou je zelf willen bepalen wanneer je je beschermingsmechanismes inzet?

Veranderen is een proces en kost tijd. Met vallen en opstaan ontdekken wat er voor jou werkt. Door de signalen in je lichaam te leren kennen ontdek je wat past. Het vraagt moed om naar (oude) pijn toe gaan en de emoties die daarbij horen toe te laten. Het is niet makkelijk, maar wel mogelijk. En ontzettend helend.

Graag begeleid ik je daarbij. Als massage-therapeut/acupuncturist ben ik gespecialiseerd in dergelijke veranderprocessen. Ik kan je ‘google-maps’ zijn en je hierin de weg wijzen. Zodat je op pad kunt. Naar een andere relatie met jezelf, waardoor je sterker in je schoenen staat. En je Levenskracht weer gaat stromen.

Plan een kennismakingsgesprek om te zien of we een match zijn hier . En kom erachter of je een traject bij me wilt starten. Dat is al mogelijk vanaf € 600,- (soms voor een gedeelte vergoed door je zorgverzekeraar). Voor meer informatie over alle trajecten zie Levenskracht!

Vandaag heb ik het geluk op een prachtige plek te mogen werken. Te reflecteren op mijn praktijk, te voelen waar mijn levenskracht zit en van daar uit weer nieuwe dingen te leren om zo mijn fijne klanten ook weer verder te kunnen brengen.

Ik verblijf een nachtje in hotel Spelderholt. Een hotel midden in het bos op de prachtige Veluwe, die tevens een leerschool is voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik vind dat nooit zo’n prettige term, vanwege het woord ‘beperking’. Maar dit hotel heeft het helemaal begrepen. Zij gaan uit van wat mensen WEL kunnen, hoe mensen in hun kracht kunnen komen met een klein beetje begrip en ondersteuning. En hoeveel plezier dat oplevert.

En dat is precies hoe ik in mijn werk sta. Van welke dingen waar je goed in bent kunnen we gebruik maken om (terug) in je kracht te komen en het plezier van in leven zijn weer volop te ervaren? Weg bij die pijn en richting plezier en levensgeluk. Met een beetje begrip en ondersteuning. Zodat je van een onderdeel van je probleem juist een onderdeel van je oplossing wordt.

Zit jij in de pijn, lichamelijk en/of emotioneel? En wil je richting plezier en levenskracht? Ben je bereid op zoek te gaan hoe dat te doen? En zoek je daarbij iemand voor dat stukje begrip en ondersteuning? Graag kom ik met je in gesprek. Zie Vrij Leven voor wat ik kan bieden. En heb je vragen of twijfels, laat het me weten, dan hebben we het erover. Fijne dag vandaag!

Gisterenochtend gierden ineens de zenuwen door mijn lijf. Ga ik dit echt doen?! Ja, ik ging het echt doen! Meedoen aan het Oriental Dance Event in Zutphen. Aan deze show, georganiseerd door Sheila Meiers, deden zoveel mooie dames van alle soorten en maten mee. Het was een ode aan het vrouwelijk lichaam, aan de oosterse muziek, aan het leven zelf.

2 uur lang volgde de ene dans de anders op. Van opzwepend, naar ingetogen en rustig, naar grappig of stoer. Onze groep deed mee in een goud-glitterig-behoorlijk-bloot outfitje, snap je dat ik nerveus was? Ging ons dansje helemaal perfect? Welnee! Maar wat hadden we een lol!

Zo ging de dag van hevige bibbers naar euforie en genieten naar totaal gesloopt zijn aan het eind van de dag. Wat een feest. Wat ben ik blij dat ik zo uit m’n comfort zone durfde te stappen. Wat ben ik trots en dankbaar dat ik van dit event een onderdeel mocht zijn. En al nagenietend concludeer ik: ik ben definitief verslaafd!

Wat raast het leven soms. Of vaak. Het gaat maar door. In de waan van de dag…. Ook bij mij. Ik had het gisteren even moeilijk met wat nieuws dat ik kreeg. Gelukkig kon ik het direct delen, omdat ik met collega’s Bas en Geertje in een zoom-gesprek zat. De dag ging door, en zo schoof het naar de achtergrond. Toch wilde ik er nog even bij stil staan, bij dat gevoel. Vanmorgen, toen het net aan licht was maakte ik een wandeling in het bos. In stilte. Met mezelf en alle emoties die er waren. Met de vogeltjes die de dag verwelkomden. Zo fijn. Laat de dag maar beginnen (en de lente komen).

Dit is hem dan, mn allernieuwste vriend. Kijk ons eens lachen! Tijdens de cranio sacraal therapie scholing leer ik hoe ik rust in het hoofd kan brengen, letterlijk. Maar hoe leg je nou aan een klant uit, dat je hoofd wel uit 22 verschillende botdelen bestaat en hoeveel invloed die op elkaar hebben? En dat als je op je hoofd gevallen bent, of als je een hockeybal hebt op moeten vangen, dat dat heel veel gevolgen kan hebben, ook als dit al heel lang geleden is? Dit modelhoofd gaat me daarmee helpen. Superfijn. En natuurlijk ook heel fijn dat ik er weer een ‘papiertje’ bij heb. Bijscholing, ik geniet er telkens weer met volle teugen van!