Nieuws

Wat heb ik toch een fijn werk! Iedere dag fiets ik met plezier naar m’n werk en ga ik blij en tevreden weer terug naar huis. En dan zijn er toch nog dagen die extra bijzonder zijn. Twee fijne klanten van me organiseerden afgelopen weekend een yogaweekend. En of ik het leuk vond om een aantal deelnemers een massage te geven? Uiteraard, daar had ik wel oren naar!
En zo stond ik zaterdagmiddag in een zonovergoten tipitent, met de blote voeten in het gras, het fijnste vak te beoefenen dat ik ken. Met als resultaat een aantal heel blije mensen, met losgeknede ruggen, schouders en benen. En daar werd ik dan weer heel blij van!

Heerlijk vind ik het als ik iets van klanten mag leren. Vorige week had ik een dame in de praktijk, die zichzelf niet zo elegant of slank vond. Maar daar was ze helemaal okay mee. Sommige mensen, zo zei ze, zijn zoals een pink, rank en fijntjes. Andere mensen zijn meer zoals…. En toen stak ze haar duim op. Heerlijk om er zo naar te kijken en wat mij betreft ook helemaal waar!

Vorige week weer een heerlijke intervisie/bijscholingsdag gehad met Bas van Pelt en Geertje Tameling, het Aser-team. Het is altijd fijn om dingen bij te leren en te verdiepen en daarnaast werden we op een fantastische lunch in het zonnetje getrakteerd door Geertje. Ik kijk nu alweer uit naar onze volgende bijeenkomst!

Daar zit ik dan, schouderschokkend van het huilen, de telefoon nog in m’n hand. Eén zin in het gesprek triggert diepgewortelde, oude emotionele patronen die een wervelwind van hele nare gedachten veroorzaakt. En m’n eerste neiging is om ze te geloven. Verdrietig ben ik, teleurgesteld, boos. Ik probeer te kalmeren, dat wil maar matig lukken.

Wat ik dan voorheen zou doen is me terugtrekken. Uit die specifieke relatie, maar eigenlijk breder nog uit ieder contact. Ik zou urenlang, dagenlang, wekenlang dit gesprek opnieuw voeren in m’n hoofd, allerlei reacties in mijn hoofd uitbroedend. Het zou me niet loslaten.

En nu? Ik vraag me af of ik daar nou echt zin in heb, in dat gevecht in m’n hoofd. Op dat ‘uit verbinding zijn’. En of dat opweegt tegen het opzien tegen een tweede telefoontje om dit uit te praten. Ik besluit alles wat ik denk te weten (over wat er bedoeld werd, over wat ze wel of niet van me denkt, over wat ik over mezelf geloof) in twijfel te trekken.

Ik besluit opnieuw te bellen. Ik adem een paar keer rustig in en uit en ik draai opnieuw het nummer. Open vragen stel ik, wat bedoelde je daar nou mee? Het wordt een open, kwetsbaar gesprek, zoals we niet vaak eerder hebben gehad. We huilen samen. We spreken dingen uit. Het lukt ons beiden om het gezichtspunt van de ander te zien en te begrijpen waar de emotie van de ander vandaan komt. We zijn in verbinding. Heel mooi en heel bijzonder.

Ineens realiseer ik me hoe ik gegroeid ben. Die oude gedachten poppen (blijkbaar) nog steeds op, maar ik durf ze te betwijfelen. Ik durf ander gedrag uit te proberen, patronen te doorbreken. Met als gevolg een ander resultaat, als een voorzichtig en kwetsbaar bloempje dat een nieuw begin aankondigt. Een resultaat waar ik dankbaar voor ben. En stiekem ook wel een beetje trots op ben.

Wat een heerlijke dag had ik afgelopen zaterdag! Degenen die me een beetje kennen weten dat ik altijd aan het bij-leren ben. Binnen de Vrij Leven / Aser-methode waar ik mee werk behoren cranio sacraal technieken tot de tools die ik gebruik. En omdat ik daar graag nog verdieping in krijg had ik zaterdag een basisdag cranio sacraal therapie. Deze therapie werkt op basis van ‘versmeltend aanraken’, alsof je je handen in een beekje steekt zonder het oppervlakte te laten rimpelen. Het was heel bijzonder om dat te ervaren. Het fenomeen ‘aanraken’ kreeg daar voor mij een diepere dimensie, die ik direct in de praktijk weer kan toepassen.

Het mooie van dat soort dagen is ook dat je in contact komt met allerlei interessante mensen. Zo ontmoette ik Sandra Posthumus. Zij behandelt in haar praktijk uitsluitend mensen met tinnitus en beweert, in tegenstelling tot vele anderen, dat daar wel degelijk vaak iets aan te verbeteren is. Met een wachtlijst van 2 jaar kom je niet zomaar bij haar terecht. Gelukkig biedt haar website https://www.tinnitus-info.nl/ veel informatie en heeft ze een fantastisch boek geschreven ‘Tinnitus, er is iets aan te doen’.

In dit boek zit ook een heel gedeelte waarin je week voor week zelf aan de slag gaat. Sandra noemt in haar boek mogelijkheden voor helpende acties, waarvan er enkele zijn waar ik een rol in kan spelen: de spieren los (laten) maken, de controle loslaten, ‘oud zeer’ opruimen en opgekropte emoties uiten. De Vrij Leven / Aser-methode is hier uitstekend geschikt voor.

Mocht je geïnteresseerd zijn in zo’n traject dan nodig ik je van harte uit om een (gratis) kennismakingsgesprek bij me te boeken. Kijk voor meer informatie op: Vrij Leven

Goed nieuws en slecht nieuws.
Het slechte nieuws heb je zaterdag 18 december gehoord in de persconferentie.

Het goede nieuws is dat Levenskracht massage-therapie vooralsnog gewoon open mag blijven.
Ik blijf doen wat ik altijd al deed: goed ventileren, veel mijn handen wassen en goed op mijn gezondheid letten en daar actief aan werken. Bij twijfel over mijn gezondheid laat ik me testen en doe ik preventief de praktijk dicht, maar op dit moment is dat gelukkig niet van toepassing.
Ik ben heel blij dat de praktijk op dit moment nog open kan blijven. Ik ben dankbaar dat ik zulk mooi werk mag doen en vind het heel belangrijk om mensen ondersteunen in het op peil brengen en houden van hun gezondheid.
Vooralsnog gaat mijn hart uit naar iedereen die veel last heeft van corona, maar ook naar de horeca, de detailhandel en alle anderen die hard getroffen worden door de maatregelen.
Zorg goed voor jezelf!